Ο Χάμιλτον ήταν Άγγλος Ναύαρχος. Διοικητής μοίρας του αγγλικού στόλου που κινούνταν στις ελληνικές θάλασσες κατά τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, γνωστός και ως ΄Commodore Hamilton΄.Το 1822,ως Κυβερ- νήτης της φρεγάτας ΄Cambrian΄, με εντολή του σκληρού Αρμοστή των Ιονίων Νήσων Thomas Maitland, ήλθε στην Ύδρα, για να απαιτήσει αποζημιώσεις, για τις ζημιές που υπέστησαν πλοία με αγγλική σημαία από τον ελληνικό επαναστατικό στόλο. Κατά την πολιορκία του Ναυπλίου από τους Έλληνες στις αρχές του 1822, παρέμεινε στην περιοχή και επιτηρούσε με δίκαιο τρόπο τα εμπόλεμα μέρη, στέλνοντας εντολές στους Άγγλους προξένους να μην εφοδιάζουν ούτε τους Τούρκους, ούτε τους Έλληνες. Μετά την παράδοση του Ναυπλίου στους Έλληνες, φρόντισε να μεταφερθούν, ακόμα και με ελληνικά πλοία, 500 περίπου Τούρκοι στη Σμύρνη. Επέστρεψε στις ελληνικές θάλασ- σες το 1825 και υποστήριξε σε πολλές περιπτώσεις τις ελληνικές θέσεις, βασιζόμενος και στην αλλαγή της βρετανικής πολιτικής από τον George Canning, με την αναγνώριση των εμπολέμων μερών το 1823. Μεσολάβησε πολλές φορές για την απελευθέρωση Ελλήνων αιχμαλώτων, όταν ο Ιμπραήμ εισέβαλε στην Πελοπόννησο, αλλά η σημαντικότερη προσφορά του στον ελληνικό αγώνα ήταν η προσπάθεια που έκανε να αμβλύνει τις αντιθέσεις των Ελλήνων, παραμονές της Γ΄ Εθνικής Συνέλευσης στην Τροιζήνα.
Δύο κέντρα αποφάσεων, εμφυλιοπολεμικό κλίμα και ο Χάμιλτον αγανακτούσε, γιατί ήταν αναγκασμένος να πλέει μεταξύ Ερμιόνης και Αίγινας και να συμφιλιώνει τους πληρεξουσίους, ώστε να συγκροτήσουν Συνέλευση και να συνεννοηθούν με τον Πρέσβη της Αγγλίας στην Πόλη, Stratford Canning, που ήταν υπεύθυνος της διαπραγμάτευσης για το ελληνικό ζήτημα.
Όταν έμαθε ότι ο Κολοκοτρώνης επιθυμούσε να διοριστεί ο Καποδίστριας Κυβερνήτης της Ελλάδος ανησύχησε και τον επισκέφθηκε προσωπικά. Ο Γέ- ρος του Μοριά,διέψευσε τις φήμες, αλλά σαν «έμπειρος διπλωμάτης», κράτη- σε τις αναγκαίες επιφυλάξεις, ώστε να έχει τον απαιτούμενο χρόνο να ολοκλη- ρώσει την πρόσκληση του Καποδίστρια που θα ανακοινωθεί την κατάλληλη ώρα για να μην ψυχρανθεί η Μ.Βρετανία την κρίσιμη στιγμή των διαπραγμα- τεύσεων.
Την Άνοιξη όμως του 1827 οι πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη για το ελληνικό ζήτημα είναι ραγδαίες! Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Μ.Βρετανίας, Ρωσίας και Γαλλίας για την προσχώρηση της τελευταίας στο Σύμφωνο της Αγίας Πετρού- πολης(4/4/1826) είναι επιτυχείς.
Στην Ελλάδα η ελληνική κυβέρνηση προσκαλεί τον πολύ αγαπητό στους οπλαρχηγούς Άγγλο Στρατηγό Ρ. Τσώρτς να αναλάβει Αρχηγός του Ελληνι- κού Στρατού και τον διάσημο Άγγλο Ναύαρχο Τ. Κόχραν να αναλάβει Αρχη- γός του Ναυτικού. Και οι δύο αποδέχονται την πρόσκληση και φτάνουν μέσα Μαρτίου του 1827 στο Ναύπλιο. Ομόνοια και τάξη συμβουλεύουν στους Έλληνες ο Χάμιλτον και ο Σ. Κάννιγκ από την Πόλη. Με τη βοήθεια των Τσώρτς και Κόχραν οι δύο αντιμαχόμενες Συνελεύσεις γίνονται μία, με έδρα την Τροιζήνα.
Ο Κολοκοτρώνης, εκμεταλλευόμενος και τις τοποθετήσεις Τσώρτς και Κόχραν, προτείνει στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον Ιωάννη Καποδίστρια να αναλάβει Κυβερνήτης του νεοϊδρυθέντος κράτους. Ο Χάμιλτον, τη συγκεκριμένη στιγμή, υποστηρίζει την πρόταση του Κολοκοτρώνη, λέγοντας: «Πάρτε τον Καποδίστρια ή όποιον διάβολο θέλετε, γιατί χαθήκατε». Έτσι βοήθησε καθοριστικά να ξεπεραστεί το αδιέξοδο και να εκλεγεί ο Καποδίστριας στις 3 Απριλίου 1827, ομόφωνα, Πρώτος Κυβερνήτης του Ελληνικού Κράτους.
Ο Χάμιλτον αποχώρησε από την Ελλάδα οριστικά το 1828.